لبخند عرش

باز کن پنجره ای رو به فرا سوی زمان
فارغ از خاطره ها ، دورتر از بُعد مکان

تا بلندای فلک، بال بزن ، اوج بگیر
مژده ات را برسانند کران تا به کران

سبزه روییده خبر زآمدن گل دارد
پای این عشق اگر جان بدهم جا دارد

گل بریزید به پای قدم خوش خبران
شاه شمشاد قدان دلبر رعنا دارد

آمد از عرش خدا، نغمه زیبای ولایت/ شب میلاد همان دُرِّ گرانمایه‌یِ دریایِ کرامت… / که جهان پر شده از عطر ولادت / که جهان پر شده از …

تا بال، گشودند ملائک به یقین زیرِ قدوم پسر فاطمه، امشب / همه‌ی عرش شد از خنده لبالب

که بریزند به گهواره‌یِ این ماهِ دلارا همه‌ی اَنـجُم و شمس و قمر و عرشِ خدا را …

و بخشیده خداوند تبارک و تعالیٰ به امامِ حسنِ عسکـری و حضرت نرجس…عروسِ گل زهرا / پسر آخر طاها

عجب سَرو بلندی ! چه گیسوی کمندی !
دو چشمش مث الماس / و قلبَش پـُرِ احساس / نگاهش همه اخلاص / سرآمد به همه ناس / که پیچیده وجودش به قنداقه ای از عطرِ گل یاس

چه عطری به فضا پخش شده نیمه شعبان/ در این ماه و شبِ رحمت و غفران/شب میلادِ گلِ حضرت باران/ گل باغ علوی … گل ،نَـه گلستان،/

چه بگویم من از ایشان؟…نه مَـلک بوده نَـه انسان/همه‌ی عرشِ خدا از قدمش آیـِنه بندان/

شب میلادِ آخر… قمرِ روشن دین است و امامِ همه‌ی عرش و زمین است …
بریزید گل و نغمه سرایید
که بابا شده مـــولا/ وَ تبریک بگویید به زهــرا /
همگی نقل بپاشید…به روی سر نرجس
که شده مادرِ آقا / وَ تبریک بگویید
که آورده چنین ماه دل آرا

همان منجی موعود/گل حضرت معبود
چه بخوانم ؟ چه بگویم ؟
من از این شاه …از این خِلقتِ الله … از این صورت چون ماه.

که در نیمه شعبان …در آن وقت گل افشان…رسـید آیتِ قران… چنان ماه درخشان …که ملائک شده حیران
و همه عالمیان شاد و غزلخوان

فَتَبـارک به جمالِ ثمر نرجس و مولا
آخـرین شاخه‌یِ طوبیٰ
همـه‌ی هستیِ زهرا …. عزیزِ دل مادر… همان خیرِ سراسر…

آخرین شمسِ منوّر…./وارث ساقی کوثر، یوسف فاطمه و حضرت حیدر

ای آن که خداوند تعالی به تو می نازد
تو یوسف زهرایی مولا به تو ی نازد
تو جنه الاعلی یی جان بخش مسیحایی
از بس که تو زیبایی حورا به تو می نازد

تو پاک تر از پاکی تو خارج از ادراکی
تو معنی لولاکی طاها به تو می نازد

ای تاج سر زهرا هستی قمر زهرا
ای گل پسر زهرا زهرا به تو می نازد

الا یوسف زهرا کجایی
بیا ماه دل آرا بیا ای شه تنها کجایی
دلم تنگ تو آقا بیا زائر زهرا کجایی
بیا منتقم خون خدا وارث طاها کجایی

قربان تو محکمه ی عذر پذیرت
قربان تو و لطف و مبرات کثیرت
ای حجت حق درگذر از بنده ی زارت
حالا که پشیمان شده این عبد حقیرت

يا وَلِيَّ اللّهِ إنّ بَيْنى وَ بَيْنَ اللّهِ عز و جل ذُنُوبا لا يَأْتى عَلَيْها إلّا رِضاكُمْ، فَبِحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَكُمْ عَلى سِرِّهِ لما اسْتَوْهَبْتُمْ ذُنُوبى وَ كُنْتُمْ شُفَعائى ، مولای